Ik verheugde me op een aantal - door het weerbericht beloofde - lentedagen en de dag begon goed, maar intussen miezert het alweer.

Mijn weer-app zegt dat het komend weekend veel zal gaan regenen. Ik zou willen dat ik een man was die zijn gemoed niet laat bepalen door het weer, maar helaas ben ik ontegenzeggelijk een man die zijn gemoed laat bepalen door het weer. 

Ik heb soms veel zin om in de auto te stappen en te gaan rijden. Zonder specifieke doel. I don’t care where, just far. Over snelwegen en landweggetjes. Over heuvels en door dalen, soms een korte stop, even tanken en dan hup weer door. En uiteindelijk, na een dag rijden of misschien wel een dag én een nacht rijden, puur op gevoel ergens stoppen. Een leuk restaurant zoeken, daar een hapje eten en het vriendelijke personeel vragen naar een betaalbaar hotelletje in de buurt. En dan maar kijken hoe het loopt. Wat mij tegenstaat aan dit soort plannen is dat tijdens het uitvoeren ervan de mogelijkheid bestaat dat je twaalfhonderd kilometer hebt gereden, een waanzinnig leuk hotel hebt gevonden in een klein, gezellig dorpje met een bakker en een mooi café en dat het dan vervolgens dagenlang regent.