We speelden dit weekend met ons oude voetbalteam op een voetbaltoernooi in Volendam. Het werd een vroegertje, de eerste wedstrijd begon al om half tien en ik pakte de bus van kwart voor negen. Verder zat er niemand in de bus, ik was de enige passagier.

Er stond vanochtend een gozer met een korte broek en een t-shirt op het Amstel Station. Een statement maken is goed, dacht ik, ik houd van mensen die statements maken, maar dit gaat te ver.

Altijd lekker, zo’n windstille dag na een stevige herfststorm. Alles is schoon en doorgewaaid. Ons balkon lijkt te zijn gereinigd met een hogedrukspuit.

Vijfeneenhalf jaar geleden bezocht ik in Utrecht een concert van David Gray. In het voorprogramma stond Phosphorescent, een man met warrig haar en een gescheurde spijkerbroek.

Ooit vroeg ik eens aan een bekende hoelang ze al zwanger was terwijl ze niet zwanger bleek te zijn. Dat viel niet goed.

De bevriende boekhandelaar en ik hadden kaartjes voor Richmond Fontaine, maar we stonden aanvankelijk in de verkeerde zaal naar een andere band te kijken die bestond uit twee jongens met een baard.